Pingwiny

Pingwiny nie latają, ale bardzo dobrze pływają. Są najszybszymi i najsprawniejszymi pływakami ze wszystkich ptaków. Pingwin spędza codziennie wiele godzin, nurkując w falach oceanicznych i polując na ryby, kałamarnice, krewetki i małe, podobne do krewetek żyjątka zwane krylem. pływając, pingwin macha skrzydłami, tak jak robiły to w powietrzu. Pingwiny żyją głównie na skalistych wysepkach i górach lodowych wokół Antarktyki. Na lądzie poruszają się z trudnością, przechadzają się kołyszącym krokiem, albo ślizgając na piersi. W wodzie błoniaste stopy i krótki ogonek działają jak stery, umożliwiając poruszanie się po liniach krzywych z niezwykłą szybkością i gracją.

Pingwin Gentoo
Żywi się głównie krylem. W latach kiedy go brakuje, co jest naturalną fazą cyklu życiowego kryla, może nawet zrezygnować z rozmnażania

Pingwin żółtooki
Jeden z najrzadszych pingwinów. Dociera tak daleko na północ, ja Nowa Zelandia. Gniazduje raczej w parach niż koloniach

 

Pingwin Adeli

Zamieszkuje najdalsze południe. Rozmnaża się na zimnych wybrzeżach Antarktyki, w ciągu krótkiego lata, kiedy woda jest wolna od lodu

 

Pingwinek mały
Najmniejszy wśród pingwinów. Ma tylko 40 cm wysokości. Większość pingwinów żeruje tylko w ciągu dnia, ale pingwinek mały żeruje o zmierzchu i pod osłoną ciemności przynosi łup do gniazda.

Pingwin Magellana

Żyje tak daleko na północ ja wybrzeża Chile i Brazylii. Miejsca lęgowe rozbrzmiewają w ciągu dnia wrzaskliwym nawoływaniem. W nocy kryje się w norach i panuje spokój.

 

 

Pingwin cesarski 

Największy z pingwinów, ma 1,2 m wysokości. Jest też najcięższym ptakiem morskim. Kiedy samiec trzyma jajo zniesione przez partnerkę na stopach przez 60 dni, aż do wylęgu.

 

 

Pingwin królewski
Zamieszkuje wyspę Macquarie na południe od Nowej Zelandii. Ich liczebność wynosi ponad milion ptaków. Połowa żyje w ogromnej pojedynczej kolonii.

Pingwin skalny

Sprawnie porusza się skokami po kamienistym terenie lądowym na odległych, pustych wysepkach w rejonie Antarktyki

 

 

 

 

Pingwin obrożny

Ma ciemna linię pod brodą i jest najliczniejszy z pingwinów. żyje w dużych koloniach, liczących do miliona ptaków.

Wspaniali pływacy zimnych mórz

Foki są doskonale przystosowane do życia w wodzie. Większość zamieszkuje oceany, ale niektóre, jak na przykład foka kaspijska, żyją w dużych jeziorach i rzekach. Pływają, przewalając ciało z boku na bok i napędzając je ruchem wężowym. Tylne płetwy pełnią wtedy rolę rybiego ogona, wypychając fokę do przodu. Przednie płetwy przylegają do boków, a w razie potrzeby służą do sterowania lub hamowania. Foki doskonale nurkują, niektóre wytrzymują pod wodą ponad 20 minut. Na lądzie są powolne i niezgrabne, podskakują z dużym trudem. 19 gatunków fok spotyka się przede wszystkim w zimnych wodach dalekiej północy i południa, gdzie żywią się rybami, kałamarnicami, krewetkami, a nawet ptakami morskimi.

Foka grenlandzka
Żyje na dalekiej północy, w północnym Atlantyku i Oceanie Lodowatym. Rzadko wychodzi na ląd. Spędza życie na pływaniu i wypoczywaniu na górach lodowych. Młode rodzą się na pływających krach lodowych. Mają miękkie, jedwabiste, śnieżnobiałe futerko. Ciemny wzór pojawia się po kilku miesiącach.






Foka pospolita (pies morski)
Najlepiej znana ze wszystkich fok. Żyje we wszystkich wodach północy, Ale potrafi zawędrować aż do wybrzeży Francji i Cape Cod na Atlantyku, a Kalifornii i Japonii na Pacyfiku. Lubi przebywać blisko lądu, często widuje się ją w portach i na wybrzeżach zabudowanych ośrodkami wypoczynkowymi. Bywa ciekawska i zdarza się, że podpływa do łodzi i nadbrzeży w poszukiwaniu jedzenia. Potrafi wpłynąć rzeką do jeziora. Ma około 1,5 - 1,8 m długości i waży 90 - 120 kg. Tak jak u innych fok samiec jest cięższy od samicy. Odżywia się rybami, kałamarnicami i skorupiakami. Podobnie jak inne foki może dożyć 30 lat






Foka kaspijska
Jest niewielka, ma około 1,2 m długości. Żyje tylko w dużym, śródlądowym zbiorniku słonej wody nazywanym Morzem Kaspijskim. Rozmnaża się na krach lodowych, tworzących się tam zimą. Kiedy wiosną woda się ociepla, foki przenoszą się do głębszych i zimniejszych wód na południowej stronie jeziora, by tam polować na ryby.



Foka pręgowana
Żyje przede wszystkim w Morzu Beringa na północnym Pacyfiku. Rozmnaża się wczesną wiosną na krach lodowych. Kiedy latem lód się rozpuszcza, foki wypływają na otwarty ocean, daleko od lądu.Żyją w głębszej niż inne foki wodzie i nurkują głęboko, by schwytać ryby, krewetki lub kałamarnicę.



Foka obrączkowana
W porównaniu z innymi fokami, żyje bardziej na swoje konto. Spotykana w morzach północnych, a także w jeziorach słodkowodnych w Finlandii i Rosji. Robi dziury oddechowe w lodzie, który tworzy się juz jesienią, i utrzymuje je przez całą zimę. Foki mają pod skórą grubą warstwę tłuszczu, pomocna w utrzymaniu ciepłoty ciała.

Orki i grindwale

Orka jest jednym z największych łowców na świecie. Ma 9 m długości, waży 3 tony i jest dużo większa niż jakikolwiek drapieżnik lądowy. Przewyższa też wielkością największego z rekinów, żarłacza białego. Orki są bardzo inteligentne. żyją w grupach rodzinnych i współpracują przy osaczaniu ofiary, na przykład ławicy ryb. Orka karłowata jest trochę mniejsza i niema tak wysokiej płetwy grzbietowej, ani białych plam po bokach ciała. Ale też jest groźnym drapieżnikiem, polującym na wiele gatunków zwierząt.
Grindwal ma 6 m długości. Jak orki nie jest tak naprawdę wielorybem (waleniem), bo wszystkie one należą do rodziny delfinów.

Orka
Samica jest trochę mniejsza od samca, ma około 6-7 m długości. Ma też krótszą i bardziej wygiętą płetwę grzbietową. U samca płetwa możne mieć 2 m wysokości i jest największą wśród delfinów i waleni. Orka żyje we wszystkich morzach i oceanach, również w zimnych wodach Arktyki i Antarktyki. Żywi się rybami, kałamarnicami i podobnymi stworzeniami. Jest jednym gatunkiem delfina, który regularnie poluję na zwierzęta gorącokrwiste, takie jak inne delfiny, morświny i duże walenie, foki, uchatki i pingwiny. Dorosła orka nie ma naturalnych wrogów i nawet na swobodzie może przeżyć ponad 60 lat. Badając orki w niewoli, stwierdzono, że są bardzo inteligentne.






Typowe stado orek ma około 10 członków. Zazwyczaj jest to jeden duży samiec , trzy lub cztery dorosłe samice i kilka młodych obu płci. Mogą trzymać się razem latami. Kolejne pokolenia pozostają i dorastają w tym samym stadzie.

Orka karłowata
Podobnie jak orka, również orka karłowata wydaje szereg dźwięków. Niektóre służą komunikowaniu się członków stada. Inne, odbijają się od obiektów, działają jak sonar. Orka karłowata odbiera echo i porusza się pewnie w ciemnej lub mętnej wodzie.






Grindwal
Grindwale często towarzyszą statkom i łodziom. Wydaje się, że je prowadzą przez morze, jak to robi doświadczony pilot w obrębie portu lub na najniebezpieczniejszych wodach. Grindwal woli przebywać raczej w pobliżu wybrzeża niż na otwartym oceanie. Żyje na północnym Atlantyku i wszystkich morza i oceanach półkuli południowej. Odżywia się głównie rybami i kałamarnicami. Tworzy stada po 6-7 sztuk, które trzymają się razem latami. Czasem kilka małych grup łączy się w większe stado. Tak jak wszystkie delfiny i wieloryby, grindwale są ssakami i oddychają powietrzem. Muszą się więc często wynurzać na powierzchnię.











stado grindwali

Rekiny

Rekiny

Większość rekinów to pływający z szybkością strzały łowcy. Mają wydłużone, opływowe ciało i ostre jak brzytwa zęby. Rekiny polują głównie na inne ryby oraz na głowonogi. Niektóre napadają także na ludzi. Jednak rekiny to nie tylko myśliwi, ale także ofiary polowań. Wie z 360 gatunków jest obecnie zagrożonych. Łowi się je ze względu na smaczne mięso.

Żarłacz błękitny
Żyje w umiarkowanej sferze mórz i ma do 4 metrów długości. Żarłacz błękitny ma torpedowate ciało i długie płetwy piersiowe. Zwykle osiąga długość od 3 do 4 m, ale czasem łowi się osobniki o długości 6 m. żarłacz ten zawdzięcza nazwę ubarwieniu grzbietu. Tak jak niemal wszystkie rekiny ma spiczasty pysk. Poluje daleko w wodach otwartego morza prześladując ławice sardynek, śledzi, makreli i tuńczyków. U wybrzeży pojawia się rzadko, ale może wówczas zagraża kapiącym się. Samica rodzi do 60 w pełni wykształconych młodych.

Łobegongi
Zamieszkują ciepłe tropikalne morza i mają do 4,5 m długości. W rzędzie łobegongokształtnych grupuje się 25 gatunków rekinów, z których część jest jajorodna, a pozostałe są żyworodne. Większość nie osiąga zbyt pokaźnych rozmiarów. zyją w pobliży wybrzeży w płytkich wodach, polując na mniejsze ryby i skorupiaki; dla ludzi nie są niebezpieczne. Niektóre łobegongi mają plamiste lub pasiaste desenie, więc są niemal niewidoczne wśród glonorostów lub trawy morskiej. Inne w celku lepszego maskowania się (kamuflażu) mają na głowie i tułowiu frędzlowate wyrostki skórne

Rekin ludojad
Zamieszkuje ciepłe i umiarkowane morza i ma do 8 m długości.
Rekin ludojad ma opinię najniebezpieczniejszego i najżarłoczniejszego łowcy wśród rekinów. Bardzo duże rekiny ludojady mogą mieć 12 m długości i masę ciała 3 ton. Polują na wszelkie ryby, w tym także na mniejsze rekiny, oraz na żółwie, delfiny i foki. Często płyną w ślad za statkami żywiąc się odpadkami. Jeśli podpływają do wybrzeży, zagrażają wówczas kąpiącym się. Ofiarą rekina ludojada stało się już wielu ludzi. Chociaż czasem nazywa się go także "żarłaczem białym", to w rzeczywistości jego skóra jest szara, a nie biała.





Raszple
Żyje w wodach wszechoceanu i ma do 2,5 m długości. Wprawdzie raszple wyglądają tak jak płaszczki, ale mają szczeliny skrzelowe umieszczone bocznie, tak jak rekiny. Przednia część ich ciała jest silnie spłaszczona, tak że oczy umiejscowione są na wierzchu głowy. Jest to znakomite przystosowanie, gdyż raszple żyją i polują na dnie morskim. Żywią się małymi przydennymi czyli bentonicznymi rybami, mięczakami i skorupiakami. Samica raszpli wydaje na świat do 10 żywych młodych

Raszpla chętnie zagrzebuje się w piasku. Dawniej nazywano ją aniołem morskim

Młot
Żyje w ciepłych morzach i osiąga 4 m długości. Nazwa tego rekina wiąże się z osobliwym kształtem jego głowy. Jest ona silnie rozszerzona i z góry wygląda jak duża litera T. Oczy i otwory nosowe znajdują się na bokach tego "młota", otwór gębowy pod spodem Rodzina młotowatych ma 12 przedstawicieli, a wśród nich głowomłot wielki osiąga długość 5,5 m. Jest mieszkańcem wód otwartego morza, czyli pelagialu. Poluje na ryby i głowonogi. Blisko wybrzeża ten skory do złości rekin może niekiedy atakować pływaków.






Nie kiedy tworzą duże stada

Sześć zmysłów

Ryby widza i słyszą, posługują się węchem, smakiem i dotykiem. Dostrzegają obrys sylwetki już z odległości 20 m. Cechuje je także widzenie barwne. Ponieważ nie maja powiek, śpią z otwartymi oczami. Słyszą również szmery. Szczególnie dobrze rozwinięte mają zmysły powonienia i smaku, na przykład rekiny wyczuwają krew ze znacznych odległości. Jama gębowa ryb jest czułym narządem zmysłu smaku i dotyku, a wiele z nich ma na pysku także wąsiki czuciowe - swoiste wypustki skórne. Przede wszystkim jednak ryby mają jeszcze jeden szósty zmysł: narząd linii bocznej. Odbiera on najmniejsze drgania wody, powodowane przez podwodne przeszkody lub poruszające się obok zwierzęta.

A oto budowa ryby kostnej

Ryby kostne i chrzęstne

Większość współcześnie żyjących ryb to ryby kostne, jednak największa ryba - rekin wielorybi - należy do ryb chrzęstnych. Obejmują one rekiny i płaszczki. W odróżnieniu do ryb kostnych, ich szkielety buduje chrząstka. Nie mają również pęcherza pławnego, wskutek tego nie mogą się unosić w wodzie tak jak ryby kostne, i muszą nieustannie pływać. Ich skórę pokrywają malutkie ząbki skórne (zamiast łuski). Oddychanie u wszystkich ryb przebiega tak samo - za pomocą skrzeli.
Rekin jest rybą chrzęstną

Za to ta rybka jest rybą kostną

Życie w wodzie

Ciało szybko pływających ryb ma kształt wrzecionowaty,dzięki czemu mogą sprawnie przecinać toń wodną. Okrywa je łuska, pokryta w celu zmniejszenia tarcia śluzem. Dlatego ryby są śliskie. Do poruszania się w wodzie służą rybie parzyste płetwy - piersiowe i brzuszne, a funkcję stateczników pionowych pełnia płetwy grzbietowa i odbytowa. Napęd ciała daje płetwa ogonowa. Ważnym narządem jest pęcherz pławny. Dzięki niemu ryba unosi się w to ni wodnej w górę lub opada w dół. Ruchy pionowe w wodzie związane są ze zmianami objętości gazu w pęcherzu pławnym. W ten sposób ryba nieustannie dostosowuje się do ciśnienia otaczającej wody.